W tym momencie amerykański sektor bankowy wszedł w fazę separacji.

W tym okresie sektor bankowy prowadził stosunkowo ujednoliconą działalność, a zarówno zakres działalności, jak i jej wielkość były do ​​pewnego stopnia ograniczone.

W grudniu 1999 r. w USA uchwalono ustawę o modernizacji usług finansowych, znoszącą granice między bankami, instytucjami papierów wartościowych i instytucjami ubezpieczeniowymi w zakresie zakresu działalności, kończąc prawie 70 lat separacji.

 

„Przeszłe życie” kredytów hipotecznych

Pierwotnie kredyty hipoteczne były głównie pożyczkami z płatnością balonową o krótkim lub średnim terminie.

Kredyty te były jednak bardzo wrażliwe na zmiany cen mieszkań i kiedy rozpoczął się Wielki Kryzys, ceny mieszkań nadal spadały, a banki borykały się z dużymi kwotami nieściągalnych długów, tworząc błędne koło, w wyniku którego mieszkańcy tracili domy, a duża liczba banki bankrutują.

Po kryzysie, chcąc pobudzić gospodarkę i rozwiązać problemy mieszkaniowe mieszkańców, Stany Zjednoczone zaczęły pomagać mieszkańcom w uzyskiwaniu kredytów hipotecznych w formie gwarancji rządowych.

Federalne Krajowe Stowarzyszenie Kredytów Hipotecznych (FNMA lub Fannie Mae) zostało założone w 1938 r. głównie w celu zakupu kredytów hipotecznych gwarantowanych przez Federalną Administrację Mieszkaniową (FHA) i Administrację Weteranów (VA), a w 1972 r. rozpoczęło zakup regularnych kredytów hipotecznych gwarantowanych przez instytucje pozarządowe.

W tamtym czasie rynek kredytów hipotecznych jako całość był nadal bardzo dysfunkcyjny i na tle segmentacji banki inwestycyjne stopniowo odkrywały, że poprzez sekurytyzację aktywów mogą rozłożyć pojedynczy kredyt hipoteczny na cele mieszkaniowe z dużą kwotą na dużą liczbę kredytów hipotecznych obligacje o mniejszych kwotach, co znacznie poprawiło płynność.

Dlatego w 1970 r. rząd utworzył Federal Home Mortgage Corporation (FHLMC lub Freddie Mac), aby w pełni rozwinąć rynek wtórny kredytów hipotecznych na cele mieszkaniowe.

Utworzenie Freddie Mac bezpośrednio przyczyniło się do rozwoju rynku wtórnego mieszkaniowych kredytów hipotecznych i dało zielone światło dla sekurytyzacji kredytów hipotecznych.

 

Różnica między kredytodawcą hipotecznym a bankiem detalicznym

Kiedy kredytobiorca rozważa złożenie wniosku o kredyt mieszkaniowy, dwie najczęstsze sposoby to zwrócenie się bezpośrednio do banku (Bank Detaliczny) lub do brokera kredytów hipotecznych (Pożyczkodawca hipoteczny).

Z drugiej strony bank detaliczny (bank komercyjny) to zwykle firma mieszana, która oferuje kredyty hipoteczne, a także usługi finansowe, takie jak oszczędności, karty kredytowe, kredyty samochodowe i inwestycje.

Kiedy kredytobiorca zwróci się do konkretnego banku, będzie miał dostęp jedynie do informacji i usług tego banku, a usługi banku często ograniczają się do samego kredytu, co utrudnia pełne zintegrowanie zawiłości relacji między domem a kredytem.

Chociaż opłaty pobierane przez bank detaliczny mogą być niższe, pożyczkodawca hipoteczny zazwyczaj oferuje bardziej profesjonalną obsługę, szybszą reakcję i szerszy wybór produktów dla szerszego grona odbiorców.

Kredyt hipoteczny może zapewnić kredytobiorcom kompleksowe i profesjonalne doradztwo kredytowe, pomóc gościom odpowiedzieć na wiele złożonych pytań dotyczących kredytów i portfeli finansowania oraz znaleźć najlepszy produkt dla kredytobiorcy spośród dziesiątek produktów.

Oznacza to również, że pozycja pożyczkodawcy jest korzystniejsza dla pożyczkobiorców, ponieważ mają oni więcej możliwości i wymierne korzyści.

 

Można powiedzieć, że znalezienie dobrego pożyczkodawcy hipotecznego i dobrego pożyczkodawcy hipotecznego może zaoszczędzić pieniądze i czas pożyczkobiorcy, a także uzyskać najlepsze informacje o produkcie już za pierwszym razem.